Ο Βασιλιάς του άπειρου χώρου

Ευκλείδης: μια μυστηριώδης προσωπικότητα. Ελάχιστα γνωρίζουμε γι’ αυτόν, ωστόσο μέσα από τα “Στοιχεία” -το αθάνατο έργο του- αποκαλύπτεται η παντοδύναμη μορφή του: ο μεγάλος μαχητής, η ξεκάθαρη φωνή, το μέρος του δράματος όπου τα αντίθετα είναι για πάντα χωρισμένα, αλλά και πάλι άρρηκτα ενωμένα, συνεπή στην αίσθηση του συνεχούς.
Επί δύο χιλιετίες, η Γεωμετρία του Ευκλείδη παραμένει μνημείο ακατάρριπτο, όμως στα τέλη του 18ου αιώνα αρχίζουν να εμφανίζονται τα πρώτα σημεία “παραμόρφωσης”.
Ο Γκάους, ο Μπολιάι, ο Λομπατσέφσκι, ο Πουανκαρέ, ο Κλάιν -οι μαθηματικοί επαναστάτες της εποχής- “στέκονται στους ώμους” του Ευκλείδη και οραματίζονται νέες διαστάσεις στον χώρο, νέες Γεωμετρίες.
Η Ευκλείδεια Γεωμετρία γίνεται το χαϊδεμένο παιδί μιας οικογένειας, που το περιβάλλει η πιο παράξενη ομάδα συγγενών: η στοργική, διαχυτική Ελλειπτική Γεωμετρία η σκοτεινή, συνοφρυωμένη Υπερβολική Γεωμετρία η διαυγής, σοφή Προβολική Γεωμετρία… και, με το πέρασμα του χρόνου, οι ανισόρροπες, πολύπλοκες Γεωμετρίες των πολλών διαστάσεων.
Πέρα από τα Μαθηματικά, η μη-Ευκλείδεια Γεωμετρία σημαίνει επανάσταση στη σκέψη. Όσο αλλόκοτες κι αν φαντάζουν οι νέες Γεωμετρίες, τόσο γενεσιουργές είναι οι φιλοσοφικές θεωρίες που προκύπτουν από αυτές.